Η κυριαρχική εμφάνιση του Έλληνα γκαρντ και το νικητήριο τρίποντο του, θύμισε την 50άρα του Στεφ Κάρι στον 7ο αγώνα των Ουόριορς με τους Κινγκς.

Κάθε τεχνική ανάλυση είναι περιττή σε ένα παιχνίδι που κρίνεται με ένα buzzer beater τρίποντο. Αντίθετα είναι επιβεβλημένη η αποθέωση και η… υπερβολή για τον «δράστη» του. Ο Κώστας Σλούκας θύμισε μέσα στην Πόλη, όχι κάτι, αλλά πολύ από Στεφ Κάρι, λίγες μέρες μετά την ραψωδία των 50 πόντων του σούπερ-σταρ των Ούοριορς απέναντι στους Κινγκς.

Στα 33 του χρόνια δείχνει πιο ώριμος από ποτέ, κάτι που ήταν εμφανές σε όλη την διάρκεια της περιόδου.

Στο τέλος του Ιανουαρίου, ο τραυματισμός του τον οδήγησε (όπως ήταν λογικό) σε μια περίοδο κάμψης, αλλά από το τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου με την Μπασκόνια, έδειξε πως είναι και πάλι έτοιμος να ηγηθεί της ομάδας του.

Στον πρώτο αγώνα της προημιτελικής σειράς με την Φενέρ, ήταν καθοριστικός στην τελευταία περίοδο, στον δεύτερο ήταν ο πρώτος σκόρερ και στο τρίτο αντέγραψε τον Κάρι, ή για να το θέσουμε πιο σωστά παρουσίασε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. «Διάβασε» τέλεια την άμυνα των Τούρκων που του «έδιναν» την δεξιά πλευρά και πέτυχε τρία καλάθια με πανομοιότυπο τρόπο: Παίρνοντας τον δεξί διάδρομο και τελειώνοντας με ανάποδο αριστερό λέι-απ, με σπάσιμο της μέσης κάτω από το καλάθι. Παράλληλα «τάισε» εξαιρετικά τον Ταρίκ Μπλακ, ο οποίος έκανε κακό ξεκίνημα, αλλά στην συνέχεια χάρη στην επιμονή του συμπαίκτη του, βρήκε ρυθμό και κάλυψε την (επί της ουσίας) απουσία του Φαλ.

Για να επιστρέψουμε, όμως, στην υπερβολή του τίτλου και του προλόγου, ο Σλούκας και ο Κάρι έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: Το προφανές είναι η ικανότητα τους να «διψούν» για την μπάλα στις κρίσιμες στιγμές. Αμφότεροι (σε τελείως διαφορετικό επίπεδο ο καθένας) έχουν πετύχει ουκ ολίγα winners στην καριέρα τους.

Αυτό, όμως, που τους διαφοροποιεί είναι η δουλειά που έκαναν στο σώμα τους. Ο Κάρι στα πρώτα του χρόνια στο ΝΒΑ, είχε σοβαρά προβλήματα στους αστραγάλους του και το αδύναμο κορμί του αποτελούσε «στόχο» για τους αντιπάλους του.

Ο Σλούκας από την δική του πλευρά, από ένας… στρογγυλός έφηβος χωρίς λαιμό, έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο γραμμωμένους και γυμνασμένους γκαρντ των Ευρωπαϊκών παρκέ.

Κανείς εκ των δύο δεν συγκαταλέγεται (στο διαφορετικό επίπεδο που αγωνίζονται) στους πιο αθλητικούς και εκρηκτικούς γκαρντ. Χάρη στην ατομική δουλειά, την σωματική βελτίωση και τον υψηλό μπασκετικό δείκτη ευφυΐας του, καταφέρνουν να νικούν τους αντιπάλους τους, με τον τρομερό χειρισμό της μπάλας που διαθέτουν και την αλλαγή ταχύτητας όταν τριπλάρουν.

Η κίνηση stop n go με την τρομερή επιτάχυνση στο πρώτο βήμα του μπασίματος είναι για να διδάσκεται σε σεμινάρια στην Ευρώπη και την Αμερική. Ο Κάρι την χρησιμοποίησε ουκ ολίγες φορές στην 50άρα του μέσα στο Σακραμέντο.

Ο Σλούκας με αυτή «διέλυσε» τρεις φορές στα πόδια στον δεύτερο αγώνα, τον καταπληκτικό αθλητή (και κατά πέντε χρόνια νεότερο του) Τζόναθαν Μότλει όταν «άλλαζε» πάνω του και άλλες τόσες την επιλογή της Φενέρ να του δώσει την δεξιά πλευρά στον τρίτο.

Στο τελευταίο τάιμ-άουτ, φάνηκε να ολοκληρώνει αυτός τις οδηγίες του Μπαρτζώκα, ο οποίος συμφώνησε μαζί του, με ένα απλό νεύμα του κεφαλιού του και δίχως να πει κάτι.  

Ασφαλώς ένα τέτοιο σουτ χρειάζεται τύχη.

Αλλά η τύχη είθισται να είναι με τους ικανούς και με τους δουλευταράδες.

Ο Σλούκας είναι και τα δύο…